Zarobljen (1332)
Kraj takve se ljepote ne zastaje
Lako te zarobi do kraja vremena
Poslije misliš svoj si i slobodan
Ali drže te njene strune prozirne
Ne valja ni prebrzo proći doduše
Kao da gone te u strahu žmireći
Zauvijek u tebi ostane žal
Za nečim što život životom čini