Magle i vedrine

Niz polje se Lukino magla privuče često
Gusta i vlažna što plaši djecu malu
Pa oskruši ogromnoj nađe novo mjesto
I noge skrati našem starom astalu

Samo se mali komadić tad vidi duda
A već poznati astal bez nogu se klati
Da bi onda naglo gle svemirskog čuda
Sunce se sjetilo da bi moglo sjati 

Tako se smjenjuju magle i vedrine
Pričaju o prošlom kad zafali snage
Vidim da jedino i njih malo brine
Što susrećemo rijetko neke ljude drage

  Pjesma dana - Sve